Moerbeien zijn zomergroene bomen die in ons klimaat meestal niet hoger worden dan 8 m. Ze hebben warmte en een beschutte plaats nodig. De groei is boomachtig met een korte stam, of struikvormig. De kroon wordt op latere leeftijd breed en bolvormig. De stam groeit veelal enigszins gedraaid.
De bladeren zijn lichtgroen, breed ovaal en getand. Ze worden tot 10 cm lang. In het najaar verkleuren ze geel. De vruchten ontwikkelen zich in juli en augustus uit onopvallende katjes. Ze zijn wit, rood of zeer donker violet en smaken zoet. Ze bereiken een lengte van 1-6 cm en hebben de vorm van bramen. De volle opbrengst wordt gemiddeld na vijf tot zes jaar bereikt.
Drie soorten zijn interessant voor de tuin. De zwarte moerbei (Morus nigra) heeft de grootste en smakelijkste vruchten en onderscheidt zich van de andere soorten door de ruw behaarde bladeren en takken. De witte moerbei (Morus alba) wordt al duizenden jaren in China gekweekt. De bladeren dienen als voer voor zijderupsen. Deze soort heeft de kleinste, wat flauw smakende vruchten. De rode moerbei (Morus rubra) is het beste bestand tegen vorst en heeft middelgrote, zoete vruchten.
 |
Eigenschappen
Bloeiperiode:
Bijzonderheden:
Standplaats:
Grond:
Hoogte tot:
Latijns/wetenschappelijke naam:
|
Enkele soorten en rassen:
- Morus nigra : Afkomstig uit het noorden van Iran; op een beschutte plaats volledig winterhard; purperen tot violetzwarte vruchten, 3-6 cm lang; zoetzure, licht kruidige smaak.
- Chelsea: Een ras van de zwarte moerbei met bijzonder mooi gevormde, lange, zwartrode vruchten; deze boom kan al na 4-5 jaar een zeer rijke oogst opleveren.
- Morus rubra: Afkomstig uit Noord-Amerika; op een beschutte plaats volledig winterhard; rode vruchten, 2-3 cm lang met een aangename, zoete smaak.
- Morus alba: Afkomstig uit China; op een beschutte plaats volledig winterhard; crèmewitte vruchten, ook wel roodgespikkeld, rood of zwartrood, 1-3 cm lang; zoete, wat flauwe smaak.
- Pendula: Bijzonder mooie treurvorm van de witte moerbei met overhangende scheuten; witte vruchten, 1-3 cm lang met dezelfde zoete, wat flauwe smaak als de zuivere soort.
- Laciniata: Breedvertakt ras van de witte moerbei; op een beschutte plaats goed winterhard; roze, rode of paarse vruchten, 1-3 cm lang, eveneens met een zoete, wat flauwe smaak.
Onderhoud het jaar rond
| Voorjaar | Zomer | Najaar |
| Gunstige plant tijd. Voer eerst een grondtest uit. Zure grond (pH-waarde onder 7) met algen kalk verbeteren. Van overwinterde moerbeien de afdekking verwijderen en de grond met compost bedekken. | Draag bij het oogsten van de moerbeien handschoenen en oude kleren. Het rode sap van de vruchten geeft af. Schud de vruchten bij voorkeur van de boom en leg er doeken of folie onder. | Alternatieve plant tijd voor moerbeien. Bescherm in deze tijd vooral jonge of pas geplante bomen met dennentakken of stro. |
| Tips bij het kopen | Tips van de prof | Licht en grond | Problemen |
| Koop in het voor- of najaar krachtige, gezonde, jonge moerbeibomen met kluit of als containerplanten. Koop nooit moerbeibomen met zwakke of beschadigde wortels of scheuten. Neem ook geen planten die al zijn uitgelopen. | U kunt moerbeien ook aan een latwerk tegen een warme, beschutte muur kweken. Ze kunnen in vorm worden gesnoeid. Plant moerbeibomen altijd met een steunpaal. De paal mag niet tot in de kroon komen. | Zon. Deze houtige gewassen hebben een zonnige, beschutte standplaats nodig. Alleen dan zijn ze goed tot volledig winterhard. Doorlatende, voedselrijke grond. Deze mag geen overtollig water vasthouden en moet wat kalk bevatten. | Moerbeien worden vrijwel nooit aangetast door ziekten en plagen. In plaats daarvan worden ze bij het rijpen van de vruchten veelal door legers hongerige vogels belaagd. Bescherm de bomen met netten, ratelende stroken zilverfolie of met klassieke vogelverschrikkers. |
