De meeste hertshooi soorten en rassen in de tuin zijn uitbundig geel bloeiende heesters en halfheesters. De afzonderlijke bloemen zijn plat en bestaan uit vijf bloembladeren en een groot aantal lange meeldraden. Na de bloei ontstaan er ovale of ronde, vlezige vruchten. De bladeren zijn semi groenblijvend of altijd groen en zitten op de scheuten tegenover elkaar. De meeste hebben kleine olie klieren en lijken daardoor, van dichtbij bekeken, doorschijnend of zwart gespikkeld. Helaas is hertshooi in een zeer koude winter niet volledig winterhard. Doodgevroren scheuten moet u verwijderen. Daarna lopen de planten meestal weer uit.
- Enkele soorten zijn laagblijvende halfheesters die ook wel eens als vaste planten worden aangeboden. Hypericum calycinum wordt slechts 20-30 cm hoog en heeft tot 7 cm grote, gele bloemen. Deze soort is een uitstekende bodembedekker. De altijdgroene planten kunnen in korte tijd door wortel uitlopers grote vlakken begroeien. Nog lager, namelijk 10-20 cm, is de soort Hypericum olympicum (vroeger ook bekend als H. polyphyllum), die tussen mei en augustus in lichtgele tinten bloeit. Hypericum x moserianum is een rechtop groeiende, semi groenblijvende heester, die 30-50 cm hoog kan worden. Kenmerkend zijn de licht overhangende toppen van de scheuten. De grote, gele bloemen verschijnen van juli tot oktober.
- Tot de hogere heesters behoort Hypericum androsaemum, een semi groenblijvende, 70-100 cm hoge struik die van juli tot september bloeit. Interessant zijn de ronde vruchten, die eerst roodbruin zijn en later zwart verkleuren. Dezelfde hoogte bereikt Hypericum densiflorum, een altijdgroene struik met tweekantige scheuten en bladeren, die aan de rand zijn opgerold. De goudgele bloemen zijn slechts 1 cm groot en bloeien in dichte bij schermen van juli tot september.
- Bijzonder mooi is ‘Hidcote’, een ras dat vroeger tot uiteenlopende soorten werd gerekend. De altijd groene planten worden 1-1,5 m hoog en hebben van juli tot oktober 7 cm grote, goudgele bloemen.
 |
Eigenschappen
Bloeiperiode:
Bijzonderheden:
Standplaats:
Grond:
Hoogte tot:
Latijns/wetenschappelijke naam:
|
De standplaats van de Hertshooi
Hertshooi gedijt zowel in de zon als in de halfschaduw. De laagblijvende soorten en rassen zijn geschikt voor de begroeiing van glooiingen en hellingen, binnenplaatsen, rotstuinen en stapelmuurtjes, maar ook als omlijsting van tuinpaden en als voorgrond voor groepen houtige gewassen. De hogere soorten en rassen staan goed in groepen houtige gewassen en in borders met vaste planten. Ze zijn ook geschikt als halfhoge, langdurig bloeiende hagen.
Onderhoud het jaar rond
| Voorjaar | Zomer | Najaar |
| Dit is een gunstige tijd om hertshooi te planten. Scheuten die in de winter zijn afgebroken of doodgevroren, moet u verwijderen. Altijd groene en hoge soorten hoeft u alleen te snoeien als de bloeikracht afneemt. In het late voorjaar kunt u de planten door stekken vermeerderen. H. calycinum kan ook worden gedeeld. | Geef de planten in perioden van droogte rijkelijk water en controleer ze zo nu en dan op roest. Aangetaste bladeren verwijderen, zo nodig met een fungicide spuiten. | In een zeer koude winter de planten met takken afdekken. |
| Tips bij het kopen | Tips van de prof | Licht en grond | Problemen |
| Koop in het voorjaar compacte jonge container planten met veel scheuten en met gezonde bladeren. Koop nooit planten met weinig bladeren of met vergeelde bladeren. Neem ook geen planten met oranje vlekken op de bladeren. | Hypericum calycinum kan als bodembedekker op steile hellingen worden geplant en gaat erosie tegen. Hypericum x moseria-num bloeit bijzonder rijk als u de scheuten in het vroege voorjaar, voor het uitlopen, terugsnoeit. | Volle zon tot halfschaduw. Hertshooi bloeit het uitbundigst in de volle zon. Op hete standplaatsen is ’s middag schaduw nodig. Doorlatende grond. Hertshooi verdraagt licht zure tot kalkhoudende grond en tijdelijke droogte. | Gele vlekken op de bovenkant van de bladeren en oranje vlekken op de onderkant duiden op een aantasting door roest. Wind en water verspreiden deze schimmel. Een ernstige aantasting leidt tot bladval. De afgevallen bladeren verwijderen. Met een fungicide spuiten. |
