Schuurpapier is een in diverse uitvoeringen verkrijgbaar schuurmateriaal, bestaande uit papier waarop fijnkorrelig materiaal is gelijmd. Daarvoor werden in de loop der jaren allerlei stoffen gebruikt: gemalen glas, natuursteen (granaat), aluminiumoxyde, carborundum (ook een aluminiumprocukt, maar van grotere hardheid) enz..
De grootte van de korrels en het aantal per cm2 bepalen de fijn of grofheid van het schuurpapier. De meest gangbare korrel grootten variëren van 30 tot 320; daarmee wordt aangeduid hoeveel korrels er (bij benadering) op 1 cm2 zijn aangebracht; hun grootte staat daarmee in directe relatie. Onder een sterke microscoop gezien vormen de korrels, ook van fijn schuurpapier, eigenlijk maar een verzameling ruwe miniatuur rotsblokken. Schuurpapier en schuurlinnen met een zeer fijne korrel zijn geschikt voor fijn polijstwerk, nadat het te bewerken oppervlak eerst door bewerkingen met grovere uitvoeringen is voorbereid.
Waterproof schuurpapier, dat in combinatie met water wordt gebruikt, is als polijstmateriaal bij zorgvuldig lakwerk onovertroffen, maar omdat het met de hand (nat) schuren een tijdrovend, kliederig en moeizaam karwei is, worden meer en meer mechanische schuurmethoden toegepast. Overigens is waterproof schuurpapier intussen opgevolgd door zgn. zelfsmerend schuurpapier, dat niet met water bevochtigd hoeft te worden.
Behalve in de vorm van vellen en rollen is schuurpapier en schuurlinnen ook verkrijgbaar op maat voor de vlakschuurmachine en in eindloze banden voor de bandschuurmachine. Ondanks de ontwikkeling van diverse andere (gemakkelijker, mechanische) schuurmethoden is schuurpapier een niet weg te denken materiaal, dat zijn nut in allerlei situaties bewijst, ondanks al zijn beperkingen.
Een voorraadje schuurvellen komt dan ook altijd weer te pas, al moet men ervoor zorgen dat het droog wordt opgeborgen; de meeste soorten zijn gevoelig voor vocht.
