De Engelse iris is niet, zoals de naam doet vermoeden, afkomstig uit Engeland, maar uit de Pyreneeën. Van daaruit werden de planten naar Engeland gebracht en door plantkundigen beschreven.

De grote, gegolfde bloemen verschijnen per twee of drie stuks aan tot 60 cm hoge stengels, in blauwe, violette of witte tinten. De hangende bloembladeren hebben veelal contrasterende vlekken. De blauwgroene, zwaardvormige bladeren lopen in het vroege voorjaar uit en sterven na de bloei weer af.

Engelse irissen worden vaak als kleurenmengsels aangeboden. Er zijn echter ook afzonderlijke rassen verkrijgbaar, zoals de zuiverwitte ‘Mont Blanc’, ‘La Nuit’ met paarsrode bloemen, ‘Queen of the Blues’ met indigoblauwe staande en purperblauwe hangende bloembladeren en de donkerblauwe ‘Delft Blue’.

Engelse iris Eigenschappen

     
    Bloeiperiode:Mei, Juni, Juli
    Bijzonderheden:Gemakelijk te verzorgen, Goede snijbloem
    Standplaats:Zon
    Grond:Doorlatend, Vochtig
    Hoogte tot:50 cm
    Latijns/wetenschappelijke naam:Iris latifolia



De standplaats van de Engelse iris

Engelse irissen zijn winterhard en houden van licht vochtige grond. De aparte, expressieve bloemen verdienen een speciale, in het oog springende plaats in de tuin. Een border met vaste planten verrijkt ti in de vroege zomer met irissen in frisse, koele kleuren. Plant enkele groepen, verspreid over de hele border. Ze nemen niet veel ruimte in beslag. Tegen de achtergrond van donkere coniferen of groepen houtige gewassen komen vooral de pastelkleurige rassen goed tot hun recht. Op een vochtig gazon of in een natuurlijke tuin kunt u de bollen van Engelse irissen laten verwilderen, tot ze grote delen van uw tuin bedekken. Nabij een waterpartij kunt u met Engelse irissen bijzonder charmante accenten zetten. Ze gedijen weliswaar niet in doornatte, moerassige grond, maar wel in de aangrenzende, licht vochtige zones.



Onderhoud het jaar rond

Voorjaar Zomer Najaar
Verwijder in het voorjaar dennentakken en mulch, zodra het vorstgevaar is geweken. Snij de stengels met uitgebloeide bloemen af, maar laat de bladeren in alle rust vergelen en afsterven. Daarna kunt u de bollen rooien en de broedbollen eraf halen voor de vermeerdering. Plant de bollen zo spoedig mogelijk na het kopen, bij voorkeur in september of oktober, zodat ze niet kunnen uitdrogen. In streken met koude winters de bollen na het planten bedekken met mulch en zonodig daaroverheen nog dennentakken als aanvullende bescherming.
Tips bij het kopen Tips van de prof Licht en grond Problemen
Koop alleen stevige bollen met een gladde schil. Vaak worden de rassen niet afzonderlijk aangeboden, maar slechts als mengsel. Koop nooit zachte, beschimmelde of beschadigde bollen of bollen die al uitlopen. De beste tijd om Engelse irissen te verplanten is zes tot acht weken na de bloei. Ook in de vaas zijn Engelse irissen bijzonder mooi. Op een apart bed voor snijbloemen is een afstand van 10 cm tussen de bollen voldoende. Zon. Engelse irissen geven de voorkeur aan een zonnige, beschutte standplaats. Frisse tot vochtige, goed doorlatende grond. Irissen zijn niet bestand tegen verse mest of compost. Gebruik uitsluitend bolbloemenmest. Woelratten vreten graag irisbollen. Als bescherming tegen deze vraatzuchtige knaagdieren kunt u de plantgaten bekleden met fijnmazig gaas, of de bollen in speciale mandjes van ijzergaas planten. Deze zijn in het tuincentrum verkrijgbaar.